Modeliny

 

Modelina – popularna nazwa różnych utwardzalnych mas plastycznych, przypominających przed utwardzeniem swoimi właściwościami modelarskimi plastelinę.

Istnieje wiele odmian modeliny, które są utwardzane pod wpływem temperatury, światła lub powietrza. W ich skład wchodzą zwykle sole nienasyconych kwasów tłuszczowych i różnego rodzaju syntetyczne żywice zdolne dosieciowania pod wpływem podwyższonej temperatury, światła, powietrza, wilgoci lub kombinacji tych czynników.

Modelina jest z jednej strony zabawką, z której dzieci mogą samodzielnie wykonywać figurki, a z drugiej jest materiałem stosowanym przez zawodowych plastyków do produkcji rzeźby użytkowej i biżuterii.

Tusze kreślarskie

Tusz – środek barwiący (farba wodna pigmentowa), szybkoschnący, wodoodporny, najczęściej czarny. Wyrabiany z sadzy w postaci pałeczek, gałek lub w postaci cieczy. Służy do kreślenia lub rysowania piórkiem albo pędzelkiem. W starożytności tusz pojawił się wEgipcie i Chinach, w Europie znany od XVIII w.

Farby

Farba – substancja powłokotwórcza służąca do ochronnego lub dekoracyjnego pokrywania powierzchni dowolnych przedmiotów. Może zalegać na ich powierzchni, lub nieznacznie wnikać w głąb. Składa się z substancji barwiących – najczęściej w postaci pigmentów oraz substancji dodatkowych: spoiwwypełniaczyrozcieńczalnikówrozpuszczalników, a także substancji błonotwórczych, dyspergujących, konserwujących, opóźniających wysychanie, reagujących z podłożem itp.

Zazwyczaj substancji barwiącej towarzyszy wypełniacz, którego ziarna są o rząd wielkości grubsze od pigmentu. Rolą wypełniacza jest obniżenie ceny farby, poprzez powiększenie powierzchni zajmowanej w powłoce przez pigment, gdyż ziarna wypełniacza są oblepiane przez pigment.

Stosuje się również farby bez wypełniaczy, a jedynie składające z pigmentów. Ma to miejsce w szeregu przypadków: np. gdy chodzi o najwyższą jakość krycia i barwy, lub też odwrotnie – gdy pigment jest na tyle tani, że wypełniacz nie jest potrzebny (zwykle farby najniższej jakości), inną przyczyną braku wypełniacza może być farba, której głównym celem są inne zastosowania niż dekoracyjne – wtedy, gdy pigment odgrywa rolę substancji czynnej – np. zabezpieczającej lub leczniczej.

Ze względu na ilość powłok farby, dzieli się je kolejno na: gruntujące, podkładowe, powierzchniowe.

Rolą farby gruntującej jest zapewnienie przyczepności do podłoża farbom następnym, oraz wyrównanie niewielkich nierówności. Jej warstwa jest na tyle gruba, że odcina także całkowicie ciemną barwę podłożą, co jest istotne w przypadku jasnych powłok powierzchniowych. Farba ta jest zwykle bardzo szorstka, a więc i matowa. Rolą farby podkładowej jest wygładzenie powierzchni farby gruntującej, zlikwidowanie jej porowatości, oraz zapewnienie przyczepności dla farby powierzchniowej, cechującej się bardzo cienką powłoką a często także specyficznymi właściwościami mechanicznymi.

Ze względu na zastosowanie, farby dzieli się głównie na: artystyczne (tworzenie dzieł sztuki) i malarskie (dekoracyjne pokrywanie powierzchni) oraz do zastosowań specjalnych (np. świecące, ochronne, lecznicze, wskaźnikowe,drukowe).

Ze względu na rodzaj spoiwa farby dzieli się na: akrylowecelulozowekazeinoweklejowekrzemianowe (na bazie szkła wodnego), lateksoweolejnespirytusowewapienne oraz na bazie całego szeregu rozmaitych żywic syntetycznych. Istnieją również farby bez spoiwa (jego funkcję spełnia wypełniacz lub pigment).

Farby akrylowe:

Farby olejne:

Farby akwarelowe:

 

Pozostałe akcesoria

Linijka – mały liniał rysunkowy, prosty przyrząd kreślarski o kształcie prostokąta i przekroju trapezu. Najczęściej z naniesioną podziałką mianowanąjednostronną. Używana do kreślenia linii prostych.

 

Gumka do ścierania – najczęściej wykonana z kauczuku, służy do wycierania śladów ołówka z papieru.

 

Temperówka – niewielki przyrząd służący do temperowania (ostrzenia) przyrządów kreślarskich, np.ołówkówkredek. Temperówki ręczne najczęściej mają niewielkie ostrze umieszczone w uchwycie ze stożkowym otworem. Włożenie ołówka do tego otworu i obracanie go w nim powoduje skrawanie cienkiego wióra z drewnianej oprawy ołówka z jednoczesnym kształtowaniem – ostrzeniem – jegografitowego rdzenia.

Werniksy

Werniks – szlachetny lakier stosowany do celów artystycznych (malarskich). W najprostszej postaci jest roztworem naturalnej lub syntetycznej twardej żywicy w olejku lotnym, alkoholu lub innym rozpuszczalniku. W zależności od przeznaczenia i wymagań skład werniksu może być dużo bardziej złożony.

Werniksy w technikach malarskich (zwłaszcza olejnej i temperowej) stosuje się w zasadzie na cztery sposoby:

  • jako werniks pośredni lub izolacyjny, oddzielający od siebie warstwy obrazu
  • werniks retuszerski korygujący chłonność (właściwość wchłaniania medium) fragmentów obrazu
  • werniks końcowy, nakładany na gotowy obraz w celu zabezpieczenia powierzchni, a czasem zmiany jego wyglądu (pogłębienia tonu lub nadanie połysku)
  • medium lub spoiwo do rozrzedzania lub modyfikacji właściwości farb olejnych i temper; dodatek żywicznego werniksu do farb olejnych przyspiesza wysychanie i dodatnio wpływa na trwałość obrazu, a także ułatwia stosowanie laserunków i technik typu sfumato; dodatek werniksu do temper zwiększa ich wodoodporność i zdolność łączenia się z farbami olejnymi.

Do wszystkich tych celów można używać takiego samego werniksu, jednak dużo lepsze efekty daje zróżnicowanie jego składu i konsystencji.